سفارش تبلیغ
صبا ویژن

اسلام ناب

اسلام ناب _ وحید جلیلی

    نظر
 متون دینی را خواندیم ، به اقامه قسط رسیدیم ؛ به جملات امام «ره» پناه بردیم ، از اسلام مستضعفین و تاریخ تلخ و شرم آور محرومیتها شنیدیم ؛ به رهبری مراجعه کردیم ، رسالت دانشجوی متعهد را سؤال از ظلمها و بی عدالتیهای رایج یافتیم ؛ حال چرا این واجبات مؤکد ، متروک و مهجور مانده اند و توجهی نمی شوند. . . !؟! اما ، در این میانه ، ابوذران زمانه کجایند تا روزه سکوت بشکنند و استخوان از گلو برگیرند؟

آنچه می خوانید متن سخنرانی آقای وحید جلیلی در تجمع روز دانشجوی دانشجویان زاهدان است که در حمایت از رهبری و با موضوع «عدالت اجتماعی» بر پا شده بود . باشد‌که همتمان مضاعف گردد ان شاء الله.

بسم الله الرحمن الرحیم

دوستان ما، در انجمن اسلامی دانشگاه به مناسبت برگزاری تجمع ، بیانیه ای صادر کردند و مطالبی را ذکر کرده اند از جمله اینکه گفته اند: «چگونه تا به حال ، سخن از بی عدالتی ها به زبان نمی‌آوردید ، ولی زمانی که آیت ا... خامنه ای مبارزه با مفاسد را مطرح کرد ، چنان که واژة جدیدی به ادبیات سیاسی نظام وارد گشته باشد ، هر لحظه دم از عدالت می زنید و . . .» ، این دوستان خیلی هم نسبت به ما خوش بین بوده اند و لطف داشته اند. کجا ما هر لحظه دم از عدالت زدیم ؟

سه سال است که رهبری استراتژی نظام را مبارزه بی‌امان با فقر و فساد تبعیض بیان کرده بچه بسیجی‌ها بیاورند کارنامه‌شان را قبلش و بعدش . کی‌ گفته که ما برای رهبری کارکرده‌ایم . وسط دعوا بعضی‌ها نرخ تعیین می‌کنند. سخنرانی‌های امر به معروف و نهی از منکر رهبری را در سال 71 ببینید، بعد امروز ادعا کنیم .

ولی بحمد ا... بعد از سالها یک کورسویی به چشم می‌خورد که از قرار معلوم یک مقدار بچه‌ بسیجی‌ها به خود آمده‌اند و همین است که خیلی خطرناک است. برای چپ بسیار خطرناک و برای راست بسیار خطرناکتر که بچه حزب اللهی وارد میدان بشود و با‌ رهبری پیوند بخورد. دو تا جناح ، یک سری اشکالات اختصاصی‌ دارند. یکی به مردم معتقد نیست، دیگری مثلاً به اسلام معتقد نیست، هرکدام این اشکالات اختصاصی را در آن یکی رصد می‌کند و آن را آماج می‌کند برای اینکه خودش را نجات بدهد. امروز آماج ما باید اشکالات مشترک دوتا جناح باشد توی مجلس طرف می‌آید پشت تریبون می‌ایستد و شروع می کند به سخنرانی کردن . دم از اسلام، ولایت و انقلاب میزند، شروع می‌کند به تهدید کردن؛ آی کسانی که فکر کردید می‌توانید اسلام را نابود کنید ما تا پای جان ایستاده ایم، فلان ، بهمان... می‌آید پایین .

نفر بعدی می‌رود؛ آی کسانی که فکر می کنید می‌توانید آزادی مردم را سلب کنید ما تا پای جان برای آزادی ایستاده‌ایم . هردو تایشان از مجلس می‌آیند بیرون سوار پژوه پرشیای دزدیشون می‌شوند می‌روند توی فلان محلة بالا شهر تهران توی خونه‌های دیوار به دیوار هم زندگی می‌کنند ، سفرهای خانوادگیشان با هم،‌ عمره‌شان با هم، این طرف و آن طرفشان با هم، در معیشتشان در زندگیشون در سلوکشان وقتی نگاه می‌کنی عین هم ، وحدت کامل و وقتی به تریبونها می‌رسند یقه همدیگر را می‌گیرند یک جوری نشان می‌دهند اوضاع را کأنه ما دشمن خونی هستیم با هم .

و ما باید بشینیم ، منِ بسیجی باید در دفاع از یک جناح وارد عمل بشوم منِ انجمن اسلامی باید در دفاع از یک جناح دیگر وارد عمل بشوم و همه هم باید مراقبت کنیم که مبادا این وضعیت دوقطبی به هم بخورد ! من و شما مگر چقدر با هم فاصله داریم که باید سر مطامع دیگران و قدرت پرستی دیگران با هم درگیر بشویم تا کی این مرزهای توهمی باید ما را از هم جدا بکند؟

نیمه شعبان رهبری در مصلا سخنرانی کرد ، گفت: حتی ثروت اندوزی حلال بر مسؤولین جمهوری اسلامی حرام است ، با تعابیر بسیار صریح و تند . جمعه‌اش نماز جمعه شد آقای یزدی در تهران و همة ائمه جمعه در سراسر کشور بایکوت کردند این حرف را ،یک کلمه حرف نزدند .این سکوت اینها از هر فریادی بالاتر است؛یعنی شما رهبر انقلاب هستی ولی حد خودت را بشناس! چهارشنبه بعدش رهبری پیام داد به جنبش دانشجویی، پیام بی‌سابقه رهبری، جمعه‌اش آقای رفسنجانی آمد نماز جمعه، پیامی که (رهبری) گفته بود عدالت باید سرلوحة تمام مسائل کشور قرار بگیرد و جوانان و‌ دانشجویان از کسانی که مظنون به تخلف اقتصادی هستند جواب بخواهند در هر سطحی ، باز بایکوت شد . با اینکه روال این است که توی نمازهای جمعه به بیانات رهبری در آن هفته اشاره بکنند . این سکوت‌ها خیلی پیام داره ، اگر چه بسیجی‌ها این سکوتها را نشنوند .

یک ماه بعد تجمع برگزار شد با نام مبارزه با مفاسد اقتصادی و حمایت از فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری و روزنامه‌ها تیتر کردند؛ نیم‌تای پایین روزنامة رسالت شنبة دو هفته پیش تیتر زد: در حمایت از فرمایشات اخیر مقام معظم رهبری و حکم اعدام آقاجری راهپیمائی کردند ، عجب! پس این رهبری نیست که مهم است این مطامع آنهاست که مهم است ...

این توهمات را کنار بگذارید این فضا را بشکنید ببینید چه ظرفیتهایی که شکوفا خواهد شد ، چه حرکتهایی که انجام خواهد گرفت ، تا موقعی که این وضعیت مزخرف دوقطبی که در فضای سیاسی جامعه وجود دارد توسط دو جناح القا می‌شود به ما و به جنبش دانشجویی ، هیچ گامی بیشتر ازآنکه تا حالا رفته ایم نخواهیم رفت .

« ربنا اغفرلنا ذنوبنا و اسرافنا فی امرنا و ثبت اقدامنا و انصرنا علی القوم الکافرین » مگر به همین راحتی می‌توان گفت وانصرنا علی القوم الکافرین؟ مگر به همین راحتی می‌توانی پیروزی بخواهی از خدا؟ نصرت بخواهی از خدا؟ قید داره، شرط داره، باید اول گناهان خودمان را به یاد آوریم. افراطها و تفریطهای خودمان را به یاد آوریم ...

این حرکت دارد شکل می گیرد، اگر چه پشت خیلی ها به لرزه افتاده و تمام تلاش خود را بکار می گیرند که مبادا جنبش دانشجویی یک جنبش یکدست و واحدی بشود و مطالبات واقعی ملت را طلب کند . همه باید از سوء استفاده و از سوء استفاده‌چی ها فاصله بگیریم و این هم راه دارد . ذهن خودتان را آزاد کنید ، با تقوا باشید . تقوا یعنی چه ؟ یعنی ترسیدن از خدا ؟ افغیر الله تتقون ؟ تقوا یعنی نترسیدن از غیر خدا .

تقوا یعنی اینکه وارد میدان مبارزه که شدی و حق را خواستی و عدل را خواستی و دیدی که در این مسیر خیلی ها هستند که می خواهند خود را به تو منتسب کنند و دامنشان آلوده است در مقابلشان بایستید «الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لایخشون احداً الا الله» ، بچه بسیجی اگر به ادبیات قرآنی خود بازگردد ، هیچ کس نمی تواند جلودار او باشد. اگر ما بسیجی بودیم ، وضع به اینجا می رسید مگر ؟ بارها و بارها رهبری فریاد زد ، گفت بسیجی باید در وسط میدان باشد تا فضیلتهای اصلی انقلاب زنده بماند ، ما همه نشستیم به تماشا کردن . گفت : امر به معروف کنید نهی از منکر کنید ! رفتیم تو خیابونها مشغول شدیم به چهار تا لاخ مو و فلان، گیر دادن ! باز رهبری نهیب زد : مفاسد فقط فرهنگی نیست مفاسد اقتصادی هم هست ، سیاسی هم هست . امر به معروف سیاسی کنید امربه معروف اقتصادی کنید ! سال 71 . باز ما به دنبال کار خودمان! دوسال پیش آقا در خطبه های نماز جمعه ، امر به معروف و نهی از منکر را تبیین کرد ، گفت نروید به دنبال منکرات دسته دهم و نهی از منکرتان فقط معطوف به اقشار پایین نباشد . اصل امر به معروف ونهی ازمنکر باید در مقابل حکومت صورت بگیرد ، اینها جملات رهبری است از کدام رهبری داریم حرف می زنیم ، چقدر واقعاً ما اطاعت کردیم حرف رهبری را ؟ پیروی کردیم از رهبری ؟ و خیلی هم خوشحالیم ، برادران انجمن آمدند به ما گفتند که شما تا آقا یک چیزی می گوید ، سریع راه می افتید . کی گفته اینچنین حرفی را ؟ بارها و بارها آقا تو میدان وارد شده و فریاد زده و فراخوان کرده ، شما و ما چه کار کردیم ؟ همین هفته پیش دانشگاه شریف بودم ، سه سال پیش رهبری در جمع دانشجویان دانشگاه شریف بود و از ایشان پرسش شد که شما چرا خودتان مستقیم عمل نمی‌کنید ؟ چرا مصداقی عمل نمی کنید ؟ ایشان استقبال کرد ، گفت: سؤالات خوبی است شروع به درد دل کردند متنش هم چاپ شد همه اش هست ، گفت: عدالت را به مطالبه افکار عمومی تبدیل کنید تا من بتوانم برخورد کنم با اینها ، در کلیات هم معطوف نشد و آنقدر جزیی و کاربردی حرف زد که دیگر هیچ حجتی باقی نماند : کجا بهتر از دانشگاه که درباره عدالت اجتماعی صحبت بشود ؟ میزگرد گذاشته بشود ؟ هفتة پیش از بچه های شریف سؤال کردم : بچه های بسیج شان ، گفتم در این سه سال چه کار کردید؟ گفتند : هیچ ! هیچ ! گفتم : یک سمینار ؟ یک میز گرد ؟ کارهایی که هزینه ای هم ندارد . فقط یاد گرفته اند :

ما مـنتظــریـم تا محــرم گردد هنگـامـة امتحـان میسـر گردد

ما می دانیم و تیغ و حلقوم شـما یک مو ز سر علی اگر کم گردد

این شده شعار ما! شعار شیعه را که : کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا را تغییرش دادیم ! ما منتظریم (!) تا که محرم گردد . . . آقا ! هر روز محرم است ، هر روز عاشورا است هر زمینی و هر زمینه ای کربلاست. ما فقط بسیجی بحرانها هستیم ! ؟ فقط باید بحرانی پیش بیاید تا ما خودی نشان بدهیم ؟ بله البته که ما اگر بحران پیش بیاید هستیم توی صحنه . ولی همه اش این نیست ، رهبری پیرو می خواهد و نظام امامت یک نظام منقطعی نیست که سالی یک بار سالی دو بار بگویند بریزید توی خیابان ها و راهپیمایی کنید ، روز قدس و ... هر روزِ ما و هر شبمان باید دردغدغه آرمانهایمان بگذرد ،« من نام شبعان و اخوه المسلم الجائع فلیس بمسلم »: یعنی اگر شب سیر بخوابی و برادر مسلمانت گرسنه بماند کافری ! مسلمان نیستی . آنهایی که دست به تکفیر شان خیلی خوب است چرا ازاین تکفیر ها نمی کنند ؟ کفر یک معنای دیگری هم دارد در دین ما . سیر بخوابی و برادرت گرسنه باشد مسلمان نیستی ، کافری . این احادیث کجاست ؟ اینهاچرا روی در و دیوار مساجد ما نمی خورد ؟ در و دیوار مساجد ما پر شده است از احادیث فردی ! قال علی(ع) : تواضع چیز خوبی است ، قال الصادق (ع) : به پدر و مادر خود نیکی کنید . بابا ! « الملک یبقی مع الکفر و لا یبقی مع الظلم» این حدیث نیست ؟ یا اینکه « و ما اخذ الله علی العلماء ان لا یغاروا علی کظه الظالم و علی سغب المظلوم» حدیث نیست ؟ چرا نؤمن ببعض و نکفر ببعض ، برخورد می کنیم ؟ چرا نگرش توحیدی نداریم ؟ توحید یعنی چه ؟ توحید یعنی خدای فرد همان خدای جامعه است . همان خدای سیاست همان خدای اقتصاد و همان خدای فرهنگ است ، خدای پروندة المکاسب همان خدای پترو پارس است . یک خداست . ما توحیدمان اشکال دارد که عدالتمان به مشکل دچار شده .

امروز اگر اعلام کنند در فلان میدان زاهدان مثلا چهار تا خانم روسری خود را برداشتند ، کلی حرکت به راه می افتد ، غیرت دینی ما به جوش می آید ، یک خانمی توی یک سمیناری توی یزد ، فلان منکر را مرتکب می شود ، تا عمق روستاهای آذربایجان خبردار می شوند ؛ مش حسن به مش حسین رو می کند : خبرداری کشور را فساد گرفته !

تو همین استان ،‌ کسانی زیر بار فقر له بشوند ، چهار تا دختر ایلامی از فرط فقر خودکشی کنند ، نه بیانیه‌ای صادر می شود و نه کفن پوشی به راه می افتد ، چه دینی است ؟ این دین غنا است ، معلوم است مردم ازدین گریزان می شوند، این دین کاریکاتوری که یک جزء آن به شدت آماس کرده و اجزاء دیگر آن به شدت نحیف مانده است و مهجور مانده و طرد شده .

ولایت یعنی چه ؟ « انما ولیکم الله و رسوله و الذین ءامنوا الذین یقیمون الصلوه و یوتون الزکوه و هم راکعون » این آیه ای است که شیعه و سنی آنرا در وصف علی (ع) گفته اند ، ماجرای صدقه دادن در هنگام نماز ، می فرماید که ما ولایت را به کسی دادیم و کسی را بر شما والی قرار دادیم که دین را در تمامیتش و در کلیتش مطرح بکند و آن راحفظ کند . ما توی آن مسجد اگر بودیم چه می کردیم ؟ اگر سائل وارد می شد ؟ جز این بود که بلند شویم و نماز بخوانیم !؟ پیش خدا که حجت داشتیم ، خدایا من داشتم نماز می خواندم ، پیش خودمون هم ، وجدانمون سرافکنده نبود...برای فرار از مسوولیت اجتماعی !

این دو تا شانه به شانة هم می شود ولایت . فرمود : « الیوم اکملت لکم دینکم »، روز غدیر دین کامل شد چون یک نفر را گذاشتند آن جا که دین را در کمالش حفظ بکند .

در امیرالمؤمنین ما چه می بینیم ، در اوج عبادت و در اوج ولایت شانه به شانه هم ، اسلام نابی که ما از آن‌ حرف می زنیم یعنی این ، اسلام معنویت و عدالت ، هر کدام از اینها حذف بشود دیگر اسلام ناب نیست . الگوهای ما در تاریخ هم همین‌ها بوده اند، هرکس به این دین معتقد است یا علی ! ما با هم برادریم ، می خواهد هر اسمی داشته باشد و هر کس می خواهد باشد ، هرکه به این معتقد نباشد ما از او برائت می جوییم .

باید برگردیم به مبانی انقلاب اسلامی و اسلام انقلابی و مبانی امام ، مبنای امام اسلام ناب است ، اسلام ناب یعنی اسلام معنویت و عدالت . آن دسته ای که فکر می کنند آرمانهای اجتماعی اعم از آزادی و عدالت و حق مردم و اینها را می شود بدون اهتمام به معنویت ناب پیگیری کرد آنها هم منحرف اند و آن گروهی هم که فکر می کنند صرفاً با اعتکاف و جمکران رفتن و مستحبات و صرفاً زیارت عاشورا خواندن و اینها ، وظیفة دینی خودشان را انجام می دهند ، آنها هم در اشتباهند . اینها باید جمع بشود با هم .

هیچ چیز، جای واجبات ما را نمی گیرد ، متاسفانه ما در فرار از واجبات دینی به مستحبات پناه می بریم ، فکر کردیم که 10 تا زیارت عاشورا بگذاریم ، جایگزین سکوت ما در برابر ظلم و جایگزین بی همتی ما در برابر فقر محرومین و تکاثر متکاثرین می شود ! اینجور نیست .

همان قدر که دغدغه نمازها و روزه های قضا شده را داریم ، باید دغدغه نهی از منکرهای قضا شده مان را نیز داشته باشیم . چه نهی از منکر هایی که از ما قضا شد ، با توجیهات مختلف ! البته مطمئن باشید حرکت آسانی نیست ، بعد از سالها این جنگ زرگری را کنار زدن و راه مستقلی را در پیش گرفتن و فارغ از مطامع و امیال جناحها ی مختلف ، با رهبری پیوند خوردن ، کار آسانی نیست . خیلی ها مانع خواهند شد. خیلی ها جلوی آن را خواهند گرفت که ما مستقیماً با رهبری ارتباط داشته باشیم ، مستقیم حرفهای او را بشنویم و در جهت تحقق آنها کار بکنیم ، ،کار سختی است ؛ و به دلیل پیشینه ای هم که داشته ایم ، سکوتهای گناه آلودی که داشته ایم ، سکوتهایی که در برابر بعضی ها ، خیلی از ظلم ها داشته ایم ، انتظار نداشته باشید اعتماد دیگران بزودی به شما جلب بشود ، بعضی از این بدبینی ها برحق است و باید مرحله به مرحله « الذین جاهدو فینا لنهدینهم سبلنا » باید با اتکا به خدا پیش رفت و با دریافتن مبانی ، مبانی امام را و مبانی رهبری را باید پیدا کنیم تا بر اساس آنها بتوانیم خودمان تحلیل کنیم و به عمل و اقدام برسیم . آن موقع ، اگر صد نفر توجیه کنند که الان شب است ، می‌گویی نه الان روز است .

درست است که آقا فرمودند فلان ، ولی . . . صد تا ولی می آورند که حرف رهبری را بزنند زمین ، اما این ولی ها دیگر در ما کارگر نیست . اگر قوة قضائیه پای خود را از گلیم خود درازتر کند علیه او بیانیه می‌زنیم نخواهیم گفت آقا! تضعیف می شود و فلان ! هیچ انحرافی و هیچ اشتباهی موجب تقویت نظام نمی شود .

سکوت در برابر هیچ انحرافی و هیچ اشتباهی هم موجب تقویت نظام نمی شود . بدبخت آن نظامی که بخواهد با سکوت در برابر ظلم ، پایه هایش مستحکم بشود . رهبری نظام ، امروز از ما سکوت نمی‌خواهد از ما تحلیل می خواهد از ما شناخت می‌خواهد .

حرکت هم ، یک حرکت مستمری است ، انتظار نداشته باشید که با دو تا راهپیمایی و سه تا تجمع و چهار تا بیانیه ، عدالت در جامعه محقق گردد ، اگر علم این را بردا شته اید که ما دشمن فسادیم ، خواهان عدل و دادیم ، این همیشه باید در کنار شما باشد ، اگر علم این را برداشته اید که ما انقلاب نکردیم تا از مردم دور شویم ، مسؤولین اشرافی اخراج باید گردند ، دانشجو بیدار است ، از مفسدین بیزار است ؛ اینها باید در عمل ما و اقدام ما استمرار داشته باشد و گرنه دروغی بیش نیست .

امیدوار هستیم که با رجوع به مبانی و با گوش سپردن دقیق به رهنمودهای رهبری ، خود را از قید و بندهایی که درجامعه امروز ما وجود دارد و فضای فکری و فضای سیاسی و فضای دانشجویی ما را به خودش آلوده کرده نجات بدهیم و بعد سعی بکنیم که مجموعه حرکت دانشجویی و مجموعه حرکت مردمی را وارد فضایی بکنیم که دیگر نه فریب راست را بخورد و نه فریب چپ را ، ان شاء ا. . . ، سال به سال ، روز به روز به آرمانهای انقلاب و تحقق آرمانهای اسلام ناب نزدیک تر بشویم .

دین ، همه‏ی دین است _ وحید جلیلی

    نظر
 بسم‌الله الرحمن الرحیم. بحثی را که می‌خواهم در این جلسه خدمت دوستان عرض بکنم، گامی است برای رسیدن به تحلیل آنچه که در ده، پانزده سال گذشته در جامعه ما اتفاق افتاده و امروز که ما می‌خواهیم برای تصحیح وضع موجود یا راه افتادن بطرف وضع موعود گام برداریم، ناگزیر از این هستیم که یک روایت جامعی از گذشته خودمان داشته باشیم. ما ابتدا بساکن که نمی‌خواهیم کار کنیم، یک انقلاب جدیدی که در جامعه نمی‌خواهیم بوجود بیاوریم، بالاخره حداقل دیرینه‌ای که داریم 23 سال است. بنابراین باید بدانیم که به چه عقبه‌ای متصل هستیم. نقاط ضعف و قوتش را آسیب‌شناسی و آفت‌شناسی کنیم. (از مجموعه حرکت خودمان و حرکتی که در سالهای گذشته به آن منتسب هستیم)
و اصلاً یکی از فواید تشکلها اینست که انباشت تجربیات بشود. یعنی تجربه‌ها حفظ و به دیگران انتقال داده شود. اویی که ورودی سال 80 است از همان نقطه‌ای شروع نکند که من ورودی 70 از آنجا شروع کردم. امروز خیلی از بحثهایی که در جمع دوستان شنیدم، نوعاً بحثهایی که ما در سال 70 مطرح می‌کردیم، در تشکلی به اسم بسیج دانشجویی و متاسفانه بعد از ده سال حتی بشکل ناپخته‌ترش دارد در بین شما مطرح می‌شود. خب پس چه فایده‌ای دارد؟ نباید یک چنین چیزی اتفاق بیفتد.
باید شما ده سال جلوتر از بنده شروع کنی و بنده هم نسبت به قبلی‌ها، نامه‌هایی که ما به مسؤولین بسیج می‌نوشتیم یا بحثهایی که مطرح می‌شد - صورتجلساتش حتی هست - دقیقاً همین بحثها بود. اینها به فرجامی نمی‌رسد چون همه می‌خواهند از صفر شروع کنند. بگذریم.
از یک مقطع میانی شروع می‌کنیم بجای اینکه بخواهیم به شروع انقلاب و 15 خرداد 42 یا خیلی عقب‌تر بپردازیم یا اینکه بخواهیم خیلی جلوتر بیابیم تا دوم خرداد. مبداء تحلیل را پایان جنگ قرار می‌دهیم که بسیار مقطع تعیین‌کننده‌ای در مجموعه انقلاب اسلامی و حیات بچه حزب‌اللهی‌ها و جریان بسیج است. بخاطر اینکه بسیج هم اگرچه قبل از جنگ تشکیل شد اما بخش عمده‌ای از هویتش را در جنگ پیدا کرد. البته بسیج دانشجویی در سال 67 تشکیل شد یعنی بعد از جنگ. اصل بسیج قبل از جنگ تشکیل شد و بسیج دانشجویی، بعد از جنگ، اگر زمینه بحث امروز ما اینست که بسیج چکار باید بکند، بایدها و نبایدهایش چیست، باید بکند، باید پیام امام برای تشکیل بسیج دانشجویی را بفهمیم و پیام امام را نمی‌فهمیم مگر اینکه آن مقطع را بفهمیم. یعنی اگر بخواهیم بفهمیم پیام امام در آذر 67 مبنی بر تشکیل بسیج دانشجو و طلبه چه مفهومی دارد، باید مجموعه حرکتهای امام از تیر 67 تا خرداد 68 را بفهمیم.
اصلاً مبنای تشکیل بسیج دانشجویی چه بود، سال 67 جنگ تمام شد. حالا بهر دلیلی. موفق شدیم یا نشدیم، به اینها کاری نداریم. 27 تیر 67 جنگ تمام شد و امام می‌داند که جامعه دارد وارد فضای جدیدی می‌شود و یک مقطع جدیدی از تاریخ جامعه ایران و حتی تاریخ جامعه شیعی دارد شکل می‌گیرد. یکی از ویژگیهای امام این بود که منتظر نمی‌شد وقایع بیایند او را پشت سر بگذارند، او وقایع را پشت سر می‌گذاشت. پیش‌بینی داشت، آینده‌نگری می‌کرد، بینش یا الهامی به او می‌شد، بهرحال سعی می‌کرد بر حوادث محیط بشود. امام می‌دید جامعه دارد وارد فضای جدیدی می‌شود و برای ورود به این فضای جدید نیاز به شناخت دارد. نیاز به تحلیل و گفتمان دارد. گفتمان یعنی فضایی فکری که بقیه مفاهیم تحت سیطره و در متن آن معنا می‌شوند. 27 تیر جنگ تمام شده، خبر قبول قطعنامه منتشر شده، خیلی هم در بین بچه بسیجی‌ها شوک ایجاد کرده چون تا یک هفته قبلش هم‌چنین اتفاقی بعید بود، دو یا سه روز بعدش پیام امام راجعه به قطعنامه منتشر می‌شود. یکی از جملات امام در این پیام اینست : «امروز جنگ آغاز شده است.» متاسفانه بچه بسیجی‌ها عادت ندارند زیاد صحیفه نور بخوانند. نمی‌دانم این پیام قبول قطعنامه و پیامهای قبل و بعدش را چقدر خوانده‌ایم؟ از امام تصویر یک پیرمرد عارفی در ذهنمان است. بعنوان یک متفکر هیچکدام از ما قبولش نداریم. بعنوان یک استراتژیست قبولش نداریم. امام را یک عارف شاعر می‌دانیم. بگذریم. امام در آن پیام اعلام یک جنگ جدید می‌کند. شما می‌بینید بیشتر تلاش ما بعد از جنگ، مرثیه‌خوانی برای یک جنگ از دست رفته است. امام می‌گوید بابا الان هم جنگ است! اینها می‌زنند توی سرشان که : کجائید ای شهیدان خدایی، ای وای دربهای فلان بسته شد! حالا یک تعبیر معنوی و عرفانی برای این است، جای خود، ولی یک وقت هست که این بصورت یک استراتژی اجتماعی برای ما درآمده که بسیجی تا وقتی که جنگ نظامی در مرزهای ایران و عراق بود، معنا داشت.
«امروز جنگ حق و باطل، جنگ فقر و غنا، جنگ پابرهنه‌ها و مرفهین بی‌درد شروع شده است.» آخر تیرماه 67. پس امام یک جنگ جدید را طراحی می‌کند. البته جنگ جدیدی هم نیست و سابقه دارد ولی با این تعابیر امام رویش سرمایه‌گذاری و تاکید می‌کند و بعد برای ورود به جنگ شروع به جبهه‌شناسی می‌کند. باید جبهه دشمن و جبهه خودی و مرز بین اینها شناخته شود. نیروهایی که می‌توانند توی این جنگ مصدر تاثیر باشند فراخوان شوند تا به نتیجه خوبی برسیم. تمام پیامهای بعد از تیرماه 67 را که نگاه می‌کنی می‌بینی مثل یک فرماندهی که وارد منطقه شده، دارد کالک عملیاتی را توجیه می‌کند. نیروهای خودش را فراخوان می‌کند. انواع و اقسام آدمهایی را که امام فکر می‌کند می‌شود به آنها امید بست. به فرزندان شاهد مثلاً در شهریور 67 پیام می‌دهد، به بچه‌های سپاه، به هنرمندها، به دانشجویان و … گفتم این متن را باید بفهمیم تا بدانیم پیام بسیج دانشجویی یعنی چی؟ این جنگ فقر و غنا یک مبنای نظری دارد که امام سعی می‌کند آن مبنای نظری را به صریح‌ترین تعابیر که صریح‌تر از آنها دیگر ممکن نیست، بیان کند تا دیگر جایی برای توجیه و تفسیر نماید. مبنای نظری بحث چیست؟ «اسلام» ناب و «اسلام» آمریکایی. به این بحث برخواهیم گشت. پس امام می‌بیند که یک جنگ واقعی دارد در می‌گیرد. سعی می‌کند که این جنگ را فریاد بکند و سعی می‌کند که این جنگ را به نفع نیروهای حق رهبری کند.
اتفاقی که بعد از امام می‌افتد چیست؟ شما می‌بینید که کمتر از یکسال بعد از پذیرش قطعنامه امام رحلت می‌کند و می‌بینیم بعد از امام چه اتفاقی می‌افتد. بعد از امام البته یک جنگ درگرفت. یک جنگ خیلی پر سروصدا که بسیاری از نیروها را هم به خودش مشغول کرد. یک جنگ زرگری. یک گروه بلند شدند گفتند که آقا دین امریست قدسی و عرفانی و باطنی. این را به سیاست آلوده‌اش نکنید. دین فربه‌تر از ایدئولوژی است. دین را ایدئولوژیزه نکنید. آدمهای موجهی هم بودند. می‌گویند نماز شب می‌خوانند و اهل مستحبات هستند. شروع کردند به نام دفاع از دین، دین را از اجتماع جداکردن. گفتند دین را از اجتماع جدا کردن. گفتند دین یک امر باطنی و معنوی است و برای حیرت‌افکنی آمده نه برای پاسخ به نیازها. انتظار بشر را از دین خیلی گسترده نکنید. در حکومت از او نظر نخواهید. خب، یک گروه دیگر در برابر اینها قد برافراشتند که استراتژیک‌ترین شعارشان «مرگ بر بدحجاب» بود. خود ما در یک مقطعی از اعضای فعال این گروه بودیم. حرکتهای متعدد و متنوعی بود. یک نمونه‌اش هم ما بودیم که بریزیم نمایشگاه فلان را در پارک ملت و پارک ساعی به هم بزنیم. دربند، درکه و … خود بنده میاندار گردان عاشورا بودم. خب باز تحت عنوان اسلام. به همدیگر تاختند. این به او گفت لیبرال، او به این گفت فاشیست. یک گرد و خاک عجیبی در جامعه برپا شد. در حالیکه 35 میلیارد دلار، 40 میلیارد دلار سرمایه مفت بعنوان استقراض وارد جامعه شده بود، آنهایی که دلشان برای مذهب و انقلاب و حزب‌ا… می‌تپد، رفتند توی این فضا. چقدر نیرو صرف شد، چقدر درگیری راجع به این قضایا پیش آمد. ولی این جنگ، زرگری بود. چرا؟ بخاطر اینکه چه آن اسلام باطن‌گرا و چه این اسلام ظاهرگرا بمثابه دو تیغه یک قیچی برای حذف تفکر امام و حذف تفکر انقلاب اسلامی از جامعه بکار گرفته شد. دو تا تیغه قیچی در ظاهر با هم دعوا دارند ولی در واقع یک کار را دارند انجام می‌دهند. چون یک محور مشترک دارند. این دین ظاهرگرا و آن دین باطن‌گرا هر دویشان دین فردگرا بودند و در تقابل مطلق با تفکر و مبنای امام که اسلام اجتماعی بود و جالب اینجاست که امامی که می‌آید انقلاب می‌کند و بسیج و حزب‌ا… را تشکیل می‌دهد، چه در آن ادعایی که حضرات می‌کنند یعنی در باطن‌گرایی و عرفان و چه در رعایت ظواهر شرعی فردی، در اوج است. یعنی از یک طرف یک عارف است و از یک طرف یک فقیه. منکر هیچکدام از این دو نیست بلکه می‌گوید «دین، همة دین است». نظریه ولایت فقیه را می‌دهد و بعد سعی می‌کند تمام ابواب اسلام را در ذیل این نظریه باز تعریف کند و در جامعه جا بیندازد. همان خطی که خط اصل تشیع است. یک مقدار بیشتر توضیح بدهم که تفاوت چیست؟ شما کتاب ولایت فقیه امام را که نگاه کنید - نظریه ولایت فقیه امام مال قبل از انقلاب است - نظریه ولایت فقیه امام مال قبل از انقلاب است - اصلاً می‌بینید این نظریه را امام در تقابل با اسلام رایج آن روز مطرح می‌کند. امام آنجا می‌گوید که اگر می‌خواهید تفاوت اسلام واقعی را با اسلام رایج ببینید نگاهی به قرآن و رساله‌های عملیه بیندازید و این دو تا را با همدیگر مقایسه کنید. البته امام خودش هم رساله دارد، نافی آن قصه نیست ولی نظریه ولایت فقیه را که مطرح می‌کند، در تقابل با اسلام آن روز است. اسلامی که در آن روز حاکم و غالب بوده. توی پیام امام به روحانیت در اسفند 67، بروید بخوانید، امام در اواخری که داشت می‌رفت خیلی از حرفهایی را که قبلاً نمی‌زد به صریحترین تعابیر گفته است. در این پیام می‌گوید وضعیت حوزه‌ها داشت به جایی می‌‌رفت که از قرون وسطی بدتر می‌شد. تعبیر امام این است : خون دلی که پدر پیرتان از این متحجرین خورده از هیچکس نخورده است. حتی در پیامی که دیماه 67 به رئیس وقت مرکز اسناد انقلاب اسلامی می‌دهد، یک تعبیر جانبی دارد که من این تعبیر از انقلاب را در هیچ جای دیگر ندیدم. امام می‌گوید که مردم ما در انقلاب علیه اسلام قیام کردند! تعبیر امام است. خطاب به آن آقا می‌گوید که شما باید نشان دهید که مردم ما در انقلاب بر علیه دو چیز : یکی ظلم و بیداد و دیگری تحجر و واپس‌گرایی قیام کردند و فکر اسلام ناب را جایگزین «اسلام» سلطنتی، «اسلام» سرمایه‌داری، «اسلام» التقاط و در یک کلمه «اسلام» آمریکایی کردند. امام حرکت انقلاب را جایگزینی یک اسلام بجای یک اسلام دیگر می‌داند. دو تا اسلام با یکدیگر در افتادند. خب الان این روزها خیلی بحث پاسخ به شبهات مطرح می‌شود. شبهه یعنی چه؟ یعنی شباهتهایی که ما را به غلط می‌اندازد. خب این دو تا اسلام خیلی جاها ممکن است به هم شبیه بشوند. امام در این ماههای آخر سعی می‌کند مرز بین اسلام واقعی و این اسلام تحریف شده بدعت‌آمیز لیبرال‌منش با متحجرمسلک را روشن کند که هر دوی این اسلام (اسلام مرفهیم بی‌درد و اسلام مقدس نمایان متحجر) دو روی یک سکه‌اند و زیاد تفاوتی با هم ندارند. این جمله امام را که «بسیج لشگر مخلص خداست» کسی هست که تا حالا نشنیده باشد؟ حالا یک جمله دیگر از امام راجع به بسیج را می‌گویم ببینم چند نفر شنیده‌اند: «مملکتی که مخالف با استکبار و پول‌پرستی و تحجرگرایی و مقدس مآبی است، همه افرادش باید بسیجی باشند». این را کی شنیده است؟ عین جمله امام است. این جمله مال پیام آذر 67 امام به شما دوستان است: به «فرزندان عزیز بسیجی‌ام در دانشگاهها». در همین پیام دستور داده که بسیج دانشجویی تشکیل شود. یکی نباید تبیین کند که آقا این جمله یعنی چه؟ امام منظورش چی بوده؟ الان شما می‌بینید که در خیلی جاها اینجور توی ذهن جا افتاده که بسیجی بودن یعنی مقدس مآبی. تضاد تبدیل می‌شود به تساوی! منظور امام از این تحجر و مقدس مآبی چی بود؟ با آن ذهنیتی که بعضی‌ها دارند توی این جامعه رواج می‌دهند، اول متحجر عالم خود امام است! کسی که از اول بچه‌گی تمام ظواهر و عبادات فرعی‌اش درست، از جوانی نماز شبش ترک نشده، خانم حاج احمد آقا می‌گفت سر سفره که ما دستمان را دراز می‌کردیم و آستینمان عقب می‌رفت، امام تذکر می‌داد. پس این تحجری که امام با آن مخالف است، چیست؟ هر وقت یکنفر آمد خواست مقابل تحجرگرایی حرفی بزند، گفتند آقا فعلاً چیزی نگوئید، ممکن است یک عده دیگر سوء استفاده بکنند. امام می‌‌گوید خون دلی که پدر پیرتان از متحجرین خورده از هیچکس نخورده است. یعنی دشمن اول اینهایند. کدام دشمن از این اولی‌تر؟ اما در بینش امام تحجرگرایی و مقدس‌مآبی یعنی این: «محدود کردن اسلام به احکام عبادی و فردی». در همان پیام به روحانیت هم می‌گوید. یعنی یک اسلام رفتارگرا. چرخهای توسعه به گردش افتاده بود، فساد مالی داشت بشدت در جامعه ریشه می‌دواند، انواع و اقسام معادلات پشت پرده قدرت و ثروت داشت شکل می‌گرفت، آنوقت من بچه بسیجی توی پارک ساعی یقه خانم را گرفته بودم که چرا روسری‌ات را نمی‌کشی جلو؟! یادم هست از پارک ملت بچه‌ها برگشته بودند، سال 71، یکی از بچه‌ها با افتخار می‌گفت به صورت شوهر زنی که تذکر داده بودم و غیرتی شده بود با دستهای خودم گاز اشک‌آور مالیدم و خفه خون گرفت! خب بله، ما باید برویم دنبال اینجور حرکتها تا آن اتفاقها پشت صحنه که هیچ، روی صحنه رخ بدهد. که توسعه شکل بگیرد. در آن فضا علمدار اینجور حرکتها ما جوجه دانشجوها بودیم و امثال آوینی که شهید می‌شدند، بچه‌ها می‌گفتند این کیه؟ یادم هست روزی که آوینی شهید شد، اخبار تلویزیون اعلام کرد و ما به دو آمدیم در اتاق مسؤول فرهنگی بسیج و گفتیم یک پارچه سیاه بده بزنیم به تابلو. گفت چی شده؟ گفتیم آوینی شهید شده. گفت آوینی کیه؟ گفتم بگویم سوره؟ آینه جادو؟ خبر ندارد. گفتم یکی بود در روایت فتح صدای خیلی قشنگی داشت، او شهید شده. گفت ا؟! بعد از یک ساعت آمد دید خیلی تابلو را به هم ریخته‌ایم. گفت حالا این آنقدرها هم ارزش داشت؟ خیلی دیگر شلوغش کرده‌اید! برای تشییع جنازه‌اش به بدبختی یک مینی‌بوس جور شد. داشتیم می‌رفتیم دیدیم یک ماشین با اسکورت دارد بر می‌گردد. گفتیم این ماشین کیه؟ لابد لاریجانی بود. (لاریجانی آن زمان وزیر ارشاد بود) رسیدیم حوزه هنری. یک تعداد که زودتر آمده بودند گفتند آقا را دیدید؟ تازه فهمیدیم که آن ماشین کی بود. حالا البته عکس شهید آوینی چون شانس آورده‌ایم یک مقدار خوش‌تیپ است، همه جا هست! ولی کتابهایش نمی‌دانم چقدر؟ «توسعه و مبانی تمدن غرب» آوینی مال زمان جنگ است. سال 66. یعنی در هنگام جنگ. ولی هیچ استفاده‌ای ازش نکردیم. تازه ما که دانشجوهای بسیجی بودیم، وای به حال بقیه. خب، پس یک جنگ زرگری شکل گرفت. چون بالاخره به بچه بسیجی نمی‌شود گفت برو توی خانه بنشین. گفتند می‌خواهی دعوا کنی؟ دشمن نشانت بدهیم درجه یک! برو پارک چیتگر آنجا چهار تا دختر دارند دوچرخه‌سواری می‌کنند! 150 تا نیرو، دانشجوهای لیسانس و فوق‌لیسانس پا می‌شدند یا علی، برویم ببینیم چه خبر است! توی آن شرایط باید هم یک چیزهایی ریشه بدواند که بعد توی دوم خرداد یک جوری تقش در بیاید. آذر 76 که خداداد عزیزی به استرالیا گل زده بود و مردم ریخته بودند توی خیابانها، با بچه‌ها رفته بودیم شهرک غرب. آنجا ایستاده بودیم. معلوم بود چه جوری بود دیگر. شهرک غرب بود و جشن بود. یک دختری از پنجره ماشین آمده بود بیرون و روسری‌اش عقب بود و داشت کف می‌زد. یک بچه بسیجی کنار ما ایستاده بود. با یک سوز و دردی از عمق جانش گفت: آخه ما اینهمه شهید دادیم تا این کثافت اینجوری بیاید بیرون؟ و من دیدم این برادر عزیزم هیچ اعتراضی ندارد که این کثافت چرا سوار ماشین 60 میلیونی است؟ تنها اعتراضش به روسری اوست. حالا اگر یک خانم چادری توی آن ماشین نشسته باشد اصلاً انگار نه انگار. یک زمانی واقعاً اینجوری بود. یعنی اگر این بی‌حجابها دست به یکی می‌کردند و می‌گفتند امروز می‌خواهیم با حجاب برویم بیرون، اصلاً بچه حزب‌اللهی به پوچی می‌رسید. دیگر چه جور احساس حضور و احساس وجود کنیم در جامعه؟ خب این را مقایسه کنید با آن جنگ فقر و عنا که امام می‌گوید. اسلام پابرهنه‌ها و اسلام مرفهین بی‌درد. امام تنگه احد بچه حزب‌اللهی‌ها را شناخته بود که آنجوری فریاد می‌زد. هی می‌گفت آقا این تنگه را داشته باشید. خیلی هم مبادی آداب بود ولی به وقتش می‌گفت متحجرین احمق بی‌شعور! تعابیر خیلی صریح. حاج احمد آقا می‌گفت بعضی‌ها فکر می‌کنند بزرگترین کار امام انقلاب بود. به نظر من بزرگترین کار امام در افتادن با متحجرین بود. یعنی کسانی که راضی‌اند به یک اسلام فردی رفتاری مناسکی. ولی اسلام امام اسلام امیرالمؤمنین بود. اسلام پیوند عدالت و معنویت. امیرالمؤمنین را به چی می‌شناسیم؟ به معنویت و به عدالت. هر دو تا هم در اوج. نه عدالت محض امیرالمؤمنین می‌سازد و نه معنویت محض. امام هم همینجوری بود. امام اجازه نمی‌داد کسی کم‌کاری خودش و فرار از وظیفه خودش را در حوزه عدالت - که یک مفهوم صد در صد دینی است - با کار اضافی در حوزه معنویت توجیه کند. واجبات اجتماعی‌اش را بگذارد و برود مستحبات فردی انجام دهد و بگوید من متدین. ما خیلی‌هایمان اینجوری هستیم دیگر. امر به معروف و نهی از منکر مگر واجب نیست؟ این را گذاشته‌ایم، حالا هی نافله بخوان! زیارت عاشورا برگزار کن! آن موقعی ارزش دارد که در کنار این باشد. وقتی در چنین بینشی از اسلام افق دید شما تغییر کرد، خیلی از مفاهیم دیگر هم استحاله می‌شود. یعنی چی؟ مثلاً ولایت. توی جنگ زرگری هم یک عده‌ای دم از ولایت می‌زنند ولی منظور آنها چیست؟ می‌گویند ما یک حکومت عربستانی می‌خواهیم. ولی فقیه یعنی کسی که باید بالاسر مردم بایستد تا مردم احکام فردی و عبادی را درست انجام دهند. ولی فقیه دیگر کسی نیست که خواسته باشد ساختارهای جامعه را جابجا کند. اختلاف فقیر و غنی را برهم بزند. ولایت مطلقه یعنی چی؟ امام می‌گفت در حکومت اسلامی ولی فقیه حق دارد شرط بگذارد در تحصیل مال. یک عده می‌گفتند نه آقا. احکام اسلامی مشخص است. طبق همین احکام هر کس معامله کند شما شرط جدیدی نمی‌توانی بگذاری. اما می‌گفت نه. حکومت اسلامی می‌تواند شرط بگذارد. مثلاً این جنس را بخش خصوصی نمی‌تواند بخرد. تجارت خارجی در یک مدت دست دولت مثلاً. دوم اینکه مال مشروط و مشروع شما را هم می‌تواند مصادره کند. یعنی حق شروط حکومت را هم که لحاظ کرده باشی، ولی فقیه می‌تواند جایی که لازم می‌بیند مال شما را مصادره کند. این می‌شود ولایت مطلقه. یعنی در چارچوب یک سری احکام فردی گیر نمی‌کند. اما دیدیم ولایت مطلقه را یک جورهای دیگر تفسیر کردند. اخیراً این بحث دادگاه شهرام جزایری خیلی جالب است. می‌گویند آقا ما که کار غیر شرعی نکرده‌ایم. یک پولی داده‌اند، ما هم گرفته‌ایم! آیا این غیر شرعی است؟ وقتی نگاه حکومتی نباشد، نخیر، غیر شرعی نیست. توی حکومت عثمان، مطمئناً مشروع مشروع است. ولی اگر حکومت امیرالمؤمنین باشد، اگر یک شام را جایی بخوری که فقیر سر سفره نباشد و همه سرمایه‌دار باشند، آنوقت نامه عثمان بن حنیف برایت می‌نویسد. یک خطبه‌ای امام حسین (ع) دارد در منا. این را حتماً دوستان بخوانند. تحف‌العقول تک‌تک معصومین را به ترتیب آورده است. اولین خطبه‌ای را که از امام حسین نقل کرده بروید بخوانید. راجعه به امر به معروف و نهی از منکر ببینید چی گفته؟ امام حسین واقعی نه امام حسینی که خیلی از ماها به ادعایش را داریم! می‌گوید که امر به معروف و نهی از منکر دعوتی به اسلام است که با تقسیم عادلانه بیت‌المال همراه باشد. آن امر به معروف کجا و امر به معروف ما کجا؟ اصلاً این خطبه‌ای است که آقای حیاتی می‌تواند همین امشب بخواند و بگوید پیام امام حسین به ملت ایران! یعنی زندة زنده. تک‌تک فرازهایش توی جامعه امروز ما مصداق دارد. خب، بنابراین ما باید به شناخت اسلام امام برسیم. البته فضا خیلی شبهه آلود است. آمده‌اند سعی کرده‌اند چه علناً و چه غیر مستقیم و چه ناخودآگاه، اسلام امام را تحریف کرده‌اند. انقلاب اسلامی امروز در خیلی از جاها تحریف شده است. اگر می‌خواهیم بدانیم رمز موفقیت زمان جنگ و اول انقلاب چی بود، باید آن شرایط را دقیق بشناسیم. فقط شباهتها را نگوییم که شهدا ریش داشتند، ما هم ریش داریم! خانمها چادر داشتند، ما هم چادر داریم! اینها که معیار اصلی نبود. همان زمانی که بچه حزب‌اللهی‌ها داشتند توی جبهه زیارت عاشورا می‌خواندند، پشت جبهه هم یک عده داشتند زیارت عاشورا می‌خواندند. و بعدش هم بد و بیراه به امام می‌گفتند یا حداقل اینکه اهل جبهه و انقلاب و غیره نبودند. مذهبی‌های غیر انقلابی. مگر کم داریم؟ زیارت عاشورایشان بجا، روضه‌شان بجا، زیارتشان بجا متاسفانه. امروز وقتی می‌خواهند بچه بسیجی را تعریف کنند در مقابل بچه‌های لات و لاابالی و سوسول می‌گویند فلانی بچه بسیجی است. این که یک چیز بدیهی است. تمایز بچه بسیجی با الوات و سوسولها بدیهی است. آن چیزی که باید تبیین شود تفاوت بچه بسیجی با مذهبی‌های غیر انقلابی است. ما چی داریم که آنها ندارند؟ ما خیلی شبیه شده‌ایم به هم. اسم که کفایت نمی‌کند. تمایز بچه بسیجی با اینها باید آشکار شود. خب با یک چنین نگاهی من فکر می‌کنم که بسیجی یعنی جامع عدالت و معنویت. کسی که الگویش امیرالمؤمنین و امام است. اگر این دو تا دوش به دوش هم رفتند، می‌توانیم بگوییم که طرف بسیجی است. ولی اگر از خوف خدا غش کرد یا شش ساعت سینه زد اما دغدغه عدالت نداشت، بسیجی نداشت. فوق می‌شود خواجه ربیع. می‌گویند یک جمله در امور دنیوی حرف زد آنهم مدتها بخاطرش استغفار کرد. آن جمله هم این بود که وقتی به او گفتند حسین بن علی را در کربلا کشتند، یک لحظه از قبری که برای مناجاتش کنده بود بیرون آمد و گفت: ا؟ فرزند رسول خدا را کشتند؟ چه بد کاری کردند! بعد مدتها استغفار می‌کرد که چرا چنین جمله‌ای را من گفتم؟! چرا به دنیا آلوده شدم؟ همان موقع که امام حسین در مسلخ بود توی سپاه شمر یک عده داشتند نماز جماعت می‌خواندند. فرق نمی‌کند وقتی امام حسین دارد می‌گوید هل من ناصر ینصرنی، شما در حال نماز جماعت باشی یا زیارت عاشورا. عاشورا یعنی نفی یک نوع اسلام و فریاد کردن یک نوع اسلام دیگر. در زیارت عاشورا چه کسانی را لعن می‌کنیم؟ فقط آنهایی که آمدند در مسلخ امام حسین را کشتند؟ نه، همه را. آنهایی که در برابر این قضیه تمکین کردند و ممهد ماجرا شدند. روی اینها تامل کنید. عاشورا فقط در مسلخ اتفاق نیفتاد. از همان زمان که روی اسبهایشان زین گذاشتند و حرکت کردند و تمام احزابی که کمک کردند به رواج این حرکت. هم نماز جماعت می‌خواندند و هم حسین را می‌کشتند. براحتی هم قابل جمع بود برایشان. بنابراین باید چشمهایمان را باز کنیم و از این مشهورات فاصله بگیریم. چپ و راست و اینها همه‌اش جوک است. به ماها که می‌رسند یقه همدیگر را پاره می‌کنند که آقا اینها دشمن اسلامند. آن طرف هم می‌گوید که اینها دشمن آزادی‌اند. خانه‌هایشان را که می‌بینی دیوار به دیوار هم است در شمال شهر! پژوه پرشیا که می‌رسد از ذوب در ولایتشان تا دوم خردادی‌هایشان می‌قاپند. یکسری مباحث نظری که می‌رسد می‌گوید نه آقا من در پستوی ذهنم به یک گزاره‌ای معتقدم که ایشان به آن معتقد نیست! خب، به درک! در عملتان که نمی‌آید، وقتی از شهرام جزایری هم آیت‌ا… فلان پول می‌گیرد و هم حجت‌الاسلام فلان، چه فرقی می‌کند که تو یقه‌ات را پاره کنی برای ولایت و تو هم نعره بزنی برای آزادی؟ اینها جوک است! مرزبندی‌ها باید برود روی ارزشها. می‌گوید ولایت؟ بگو یا علی. آن ولایتی که من می‌شناسم، ولایت قرآن است. ولایت امیرالمؤمنین است. امیرالمؤمنین را خداوند به زکات دادن در حال رکوع معرفی کرده. این امیرالمؤمنین را من به حکومت قبول دارم. چرا؟ چون اگر ما توی آن مسجد بودیم و فقیر وارد می‌شد چه می‌کردیم؟ پا می‌شدیم نماز می‌خواندیم دیگر. چون هم بقیه نمی‌گویند این چرا کمک نکرد؟ چه آدم خسیسی بود و هم وجدانش پیش خودش راحت است که من داشتم نماز می‌خواندم. اسلام امیرالمؤمنین با اسلام ماها فرق دارد. اسلامی نیست که معنویت و عبادتش توجیهی بشود برای فرار ازش مسؤولیت اجتماعی. در اوج نماز: یؤتون الزکوه و هم راکعون. خب یک چنین آدمی می‌شود ولی جامعه اسلامی و این است که می‌تواند دین را در کمال خودش حفظ کند. یعنی «دین، همة دین است». در آیه غدیر هم هست: الویم اکملت لکم دینکم. انسان کامل، امام دین کامل است. ولی جامعه اسلامی کسی است که نمی‌گذارد یک جزء از دین به نفع جزء دیگر مصادره شود. یک جزء متروک بماند و بعد مسابقه حفظ و قرائت و مفاهیم قرآن بگذاریم و اسمش را بگذاریم رواج اسلام. از این شبکه‌های قرآنی در مالزی هم می‌توانی داشته باشی. در آمریکا هم می‌توانی داشته باشی. بحث را جمع کنیم. ما باید به ویژگیهای بسیجی توجه کنیم و بسیجی با این ویژگیها و تمایزاتی که با اسلام قبل از امام پیدا می‌کند، شناخته می‌شود. امام آمد و یکسری بدعتها را کنار زد و سعی کرد جوهره شیعه را که شانه به شانه بودن عدالتخواهی و معنویت‌گرایی است، مطرح کرد و از آن بینش آدمهایی مثل رجایی و باکری و همت درآمدند. اگر می‌بینید امروز ما این آدمها را کم داریم، چون آن مبانی را از دست داده‌ایم. صلوات.

لبه تیغ _ حیدر رحیم پور

    نظر
گروهی مدام بر گونه راست انقلاب سیلی می زنند و گروهی بر گونه چپ آن! و به جای افزودن خون در رگهای انقلاب در پی آنند تا گونه های انقلابی چنین زیبا را با سیلی سرخ دارند. اینها بودند که من مطرود طرفین و منزوی گشته بودم و دیری مرکبم به سیاهی خونم و قلمم به سرشکستگی صاحبان انقلاب و کاغذهایم به سفیدی موی سر جوانان انقلاب می ماند. تا فرشتگانی از حوزه و دانشگاه به سراغم آمدند که چرا نمی نویسی؟ روزنامه نداریم، شبنامه می نویسیم؛ پول نداریم کتابهایمان را می فروشیم و در تمدنی که بودجه های فرهنگی آن همچو سیلابهای جهان سومی به جای آنکه بیافریند، خراب می کند و خاکهای کشور را با مردمش به دریاها می ریزد و در جوی ناجور و با دشمنانی از همه جور، همراه با اخم تلخ بزرگان و فرهنگی که مخارج دینی هم خرج صبحانه های پر خرج و جشن و سور و چراغانی وسیاحت و زیارت می شود، با دست خالی اما همت بلند، ابتدا «نامه ای به پیشگاه تاریخ» را که بیانگر اقتصاد انقلاب براندازمان است، نشر دادند و در دامان فقرشان به رایگان در چهارگوشه کشور توزیع کردند و حتی برای وزارت ارشاد هم که مدام پول قیچی می کند فرستادند و ستایش خدا را که نامه کار خودش را کرد و شما حرکت را هر لحظه روشنتر می بینید و پس از آن «تکرار تاریخ» را که برای جن زدگان امروز هم دعای خوبی است، با حسن سلیقه ای که دارند درج کردند، اما چون به اجبار بهاء یک شیشه کوکا را بر آن نهادند و توزیع نشریات کشور هم به دست سرویسی است که کاه را کوه و کوه را کاه می سازد و می تواند هر نوشته و روزنامه ای را که نپسندد، بایکوت و نفروشد، با وجود مشتاقان بسیار، امکان نشر نامه را ندارند و سوزناکتر از همه مجبورند طعن و لعن مرغابی صفتانی را هم که در لحظه خطر سر به زیر آب فرو می برند یا حیوانات انسان نمایی را که برای فریب مردم بر سر دو پا راه می روند نیز بشنوند. با همه اینها مدام می سرایند «ما زنده به آنیم که آرام نگیریم» و امروز فریاد برمی آورند:



آهای بر کرسی پریدگان چپی و راستی و آدمهای یک چشمی و نیم تنه، که انقلابی به این پر محتوایی را هم یک چشمی می نگرید: هوشیار که هر سکوتی علامت رضا نیست از آرامش پیش از طوفان بترسید و از آنچه در لحظه و در جهانی پر سکوت بر سر آریا مهر و شاه سلطان حسین و جناب عثمان آمد عبرت بگیرید که آسمان سخت تیره گشته و ابر ولایت می غرد.



چشمان مست و خمار خود را بگشایید و دهانهای پرحرف و بی تعهد خود را ببندید که بیش از آنچه باور دارید، درماندگان تحصیل کرده و زنان جوان تنها و بچه های خیابانی اشک فقر می ریزند و عرش خدا می لرزد.



اما شما پیشینیان عقب افتاده که با لباس دین حکومت کردید و چنین زمینه ای را فراهم ساختید و هنوز هم شعار دینی می دهید، عزیزان! نقدهای مردم را به سود خود و زیان رقیب نگیرید. این ثمره مدیریتهای شما بوده که امت هر لحظه به شکلی که دشمن نفهمد و دوست دریابد، گاه تلخ و عصبی و گاه با خنده ای شیرین و گاه با لبخندی تمسخرآمیز، زشتی مدیریتهای گذشته را اعلان می دارد و شگفت اینکه شمایان از آن همه اخم و غمزه و ارشاد هیچ سهمی نمی برید، گویا هنرمند نبودید و بر جایگاه سیاست و بالاترین مقام هنر پریده بودید که به پاسخ آن همه هنرنمایی های امت، مدام شکلک در می آوردید و چه شکلکهای منحط و زشت و بیحال و مرده و سردی!!



با آنکه هیچ طوفانی پیش از وزیدن آن همه پیام برای زمینیان نفرستاده بود، گویا شمایان از امم سلف دیر باورتر و یا کند ذهن ترید. آری ساختاری که می بینید بر پایه شفته هایی است که شمایان ریخته اید و آشکارتر اینکه همه جا التقاط، فرزند نامشروع ارتجاع بوده و می باشد و خواهد بود، چه آنکه زمینگیر شود کفر بر او می جهد.



و باز می خروشند آهای دین مستان دین نشناس و آهای فکلی گشنه هایی که با پیروزی انقلاب، چند سانتی سبیلهای خود را پایین کشیده و ریش بزی ساخته و در سایه مردان سیاست نشناس یا سکوتهای مصلحت آمیز، اینک شاهان بی تاج و تخت مقتدری گشته اید، هوشیار که دین شناسان به سبیل و ریش فریب نمی خورند، پایان کارتان را در نظر بگیرید.



و شما فرنگی مسلکان و انتلکتوئلهای بی مایه که دین ناسخ و ادیان منسوخ را به یکدیگر قیاس می کنید و سنتهای همیشه پرطراوت دین آخرالزمان را هم چیزهای زیر خاکی می پندارید، در بینش خود تجدید نظر کنید که عقب مانده اید.



و شما کافران مقدس نما که مقدس مآبانه طالب تعطیل حکومت دینی و احکام الهی می باشید و می گویید حرمت قرآن را نگه دارید و آنرا هم چون عکس علی مولای متقیان بر لب طاقچه های قصرها بگذارید و حکومت کشورهای اسلامی را هم به غیر مسلمانان بسپارید و همگان به ناله و اشک و گریه بپردازید، بسیار خوب چنین فرهنگی روای خودتان و عقاید سخیف هر گروه روای خودش باد، بفرمایید مبارزه با دزدان و سارقان بیت المال و رانت خواران تولید برانداز، با کدامین تمدن و کدامین فلسفه رشید سازگار نیست؟!! چرا در این امر «صم بکم عمی» گشته و پا به پای ولی امر نمی تازید و بلکه در پس پرده مخالفت هم می کنید؟ نکند اگر قضایا بازتر شود، دست شمایان هم در کار باشد؟ چرا بایکوت این امر مهم و پرداختن به شعارهای بی معنی و انحرافی و سرگرم سازی مردم به حرفهای توخالی و شعارهای غیر ضروری؟



و اما شما نیمه جانهای انقلاب که مدام می سرایید «ما اهل کوفه نیستیم» چرا اکنون که دو سال است رهبری چپیه پوشیده و سالها را سال علوی نامیده و در بیابان تنهایی تکیه بر شمشیر غربت زده است و به هزار زبان «هل من ناصر ینصرنی» می گوید، تندروهای شما مدام به آتش فتنه های چپ و راست دامن می زنند و بر نفاق می افزایند و روزنامه هایتان به توپ تو خالی فوتبال، از تشریح ارزشها و ارشاد و ترغیب و تبلیغ مردم بیشتر می پردازند؟ چرا روزنامه های شمایان که آن همه خواستار نوشته های ما بودند، اینک نامه های ما را نشر نمی دهند؟ به نظر شما هنوز هم فصل سرگرمی مردم با توپهای توخالی و جیغهای سبز و بنفش به سر نرسیده! نمی ترسید فردا با جیغی سرخ و توپی پر به سراغمان بیایند؟ تا کی می توانید روشنفکران بی فکر را با جیغ بنفش و مقلدان اسلام نشناس را با جیغهای سبز فصلی سرگرم و افکار مردم را تخدیر سازید؟



به نظر شما هنوز هم فصل آن نرسیده که خود برای ساختن ایرانی در خور انقلابمان و اسلامی در خور مذهبمان آستین را بالا بزنیم؟ به نظر شمایان مصلحان این انقلاب هم باید 28 مردادی باشند و مدیرانشان آمریکایی و بیانگر فقهمان، معتزله های بیسواد جدید و مقلدان پروتستانها و یا فقهای متورع اسلام شناس؟! و یا به انتظار امام زمانی نشسته اید که از فتنه ها گریزان است؟ اگر ولی ا... الاعظم تشریف فرما شوند و بفرمایند چرا همین که نایبی از ما، کمر همت برای مبارزه با زر و زور و تزویر بر بست، شمایان این همه سکوت سیاه و طفره و جیغ سبز و بنفش! به پاسخ حضرتش چه دارید؟ چرا دانشگاه با آنهمه ادعا و اهل منبر با اینهمه حسین حسین و انجمنی ها با اینهمه مهدی بیا مهدی بیا، در اینباره زبان بسته اند؟ چرا وزیران و استانداران و فرمانداران و مدیران و دیگر جیره خواران مردم در اینباره چنین سکوت کرده اند؟ آیا مجلس اصلاحات چنین سکوتی را صلاح می داند یا قضیه را استصوابی می پندارد؟



نمایندگان ولی فقیه چرا؟ آیا آنان در این امر نمایندگی ندارند؟ عجیب است؛ اهل محراب و جماعت و جمعه چرا چنین ساکت نشسته اند؟ مگر شمایان هم نماینده و جیره خوار دولتها می باشید و به امر سیاستها سخن می گویید؟!



آقایان ائمه جمعه و جماعت، گویا وقت آن رسیده است خدمتتان معروض دارم، عزیزان محترم، سوگند به خدا که مردم برای شنیدن سخنان همیشه تکراری و یکنواخت و گزارشات روزنامه های هفته گذشته به صف جماعت نمی نشینند؛ اکثر فهمیده بخاطر رونق مساجد و اقلیت ناخودآگاه به امید شنیدن یک کلمه از حرفهایی که جاهای دیگر نمی شنوند، به مسجد می آیند و چیز بدرد بخوری از شما نمی شنوند! و به زبانی گویاتر، سروران بدانید با انکه امت می داند که خیری در شما نیست، و جز به تکرار مکررات نمی پردازید، فقط به خاطر انقلاب و رونق مساجد وقت خود را مبذول می دارند. چرا شمایان که اهل جهاد و اجتهاد و امت پیامبری می باشید که می فرماید هر که دو روزش برابر، مغبون؛ اکنون که 23 سال از انقلاب می گذرد، حتی حرفهای اول انقلاب را هم نمی زنید!! حتماً امت همیشه باید همانقدر بداند که سیاستها می خواهند؟ این همه مسامحه و رکود چرا؟ با این همه تجربه هنوز هم نمی دانید که ارتجاع همیشه در خواب می میرد و روشنفکران غربزده همیشه در دستی جارو دارند و مومنان را می روبند و در دست دیگر آفتابه و به امید وصال خود را تمیز و جلوی یار بیگانه را آبپاشی و جارو می کنند و اگر می دانید، این همه سکوت سیاه چرا؟ و چرا پس از پیروزی هم خموش وسلطان زده اید؟ چرا در این امر حیاتی همه با هم یک صدا به پاسخ «هل من ناصر ینصرنی» امام انقلاب لبیک نمی گویید؟!! مگر نمی دانید «یدا... مع الجماعه» اما تو ای ولی خدا، بر هیچکس دل نبند که خداوند چون مصلحی را به هنگامه تلخی می فرستد، فرمان می دهد که فقط به پروردگار مردم تکیه کن «قل اعوذ برب الناس» و ای مردم و ایها الناس فقر درماندگان را به ستوه آورده و فتنه های اقتصادی آبرویی برای اسلام نگذاشته و رانت خواری کمر انقلاب را خمیده و دیگر نای ماندن برای منطق ما و حال ماندن برای امت مستضعف نمانده است. همه شمایان که مرفه و بی درد نیستید! آری بپاخیزید که تنها شمایان امید امام و می توانید رهبری را یاری کنید، بپا خیزید که رانت خواران گوشت و پوست عدالت و جان انقلاب شما را خورده اند، اجازه ندهید استخوانش را بجوند که بر کرسی پریدگان، منتظر الحقوقند و کم کار و پرحرف و پر ادعا.



وای خدا پرستان به غیرت آیید که بت پرستان جزایر مسخره ژاپن را از زیر خاکستر اتم بیرون کشیدند و با پرداخت یک دنیا غرامت به یانکیها، کشور گیشا و تریاک را بزرگترین صنعتگر و سرمایه دار جهان و خار چشم طاغوت آمریکا و غرب متکبر ساخته اند. لفاظی و پر حرفی و جدالهای صد تا یک غاز و سالی هزاران سمینار و میزگرد و میز دراز و سفره های درازتر و سفرهای مسخره به دور دنیا دیگر بس است. شما را به دل پر درد قائم آل محمد و به خون مردان هزار و چهارصد سال جهاد و اجتهاد قسم می دهم نگذارید کشور امام زمان و قاره بهشت گونه ایران زمین، دگر بار با این جنجالها و جنگهای منحرف ساز چپ و راست، قبرستان واردات جهان و سرزمین گیشا و تریاک گردد و مردمش زمین گیر شوند، التماس می کنم.



و سخنی کوتاه با قوه مقننه و مجریه؛ سروران کاری نکنید که در هنگام بزرگترین اصلاحات یعنی مبارزه با مفسدان فرهنگی و اقتصادی و فتنه های رانت خواری، مردم شمایان را اصلاح طلب ندانند. شجاعت به خرج دهید که حیف شماست، خاطیان، شجاعانه به خطای خود اعتراف و توبه کنند و به صف مردم بر گردند مصلحان، سخت به قطع عضو فاسد و جراحی گروه بپردازند که ریشه فتنه ها از دوران گذشته است و سخن بشنوید که تجربه مردی سخن می گوید و اینک که پس از ماهها، نوشته تجدید چاپ می گردد، سخنان و استعفای حضرت ایت ا...طاهری، حقایقی را که نوشته ایم آشکارتر می سازد.



و سخنم با حضرت آیت ا... شاهرودی مالک اشتر این میدان؛



سرورم به یاد آورید روزی را که عرض کردم با دادگستریی که طول پرونده های آن به درازای عمری می رسد و قاضی اش می تواند شیئی هفتاد میلیون تومانی را پنجاه هزار تومان به رقم آورد تا حکم باطلش تجدید نظر نگردد و قاضی تجدید نظرش طرفی را دعوت نکند و بنویسد او مرده است، نمی توان کاری کرد و اینک در تجدید چاپ، محکمتر سخن می گویم؛ عزیزم، اصولاً با دادگستری مصوبه نمی توان به عدالت پرداخت. زیرا خوبان این دادگستری بر پایه مذهب معتزله و روش غرب حکم صادر می کنند و در اجرای چنین احکامی از اشاعره هم متعبدتر و متعصب ترند و ناپاکان آن، دادگستری را بساط کسب و کار ساخته و در مغازه هایی که سرقفلی آنان به میلیونها تومان می رسد، به کسب و کار پرداخته اند، نتیجه این می شود که اول می گیرند و محاکمه می کنند و به زندان می افکنند و سپس کار را به کارشناسان می سپارند و ما ادریک ماالکار شناس و ماالوکیل و در یک کلام آنکه مخطئه نباشد و از خطا برنگردد و پای بند مذهب عدل و اختیار نیست، به حق نمی رسد و حضرتتان فرمودید ما در همین دادگستری هم در حد لازم برای امور مهمه و استنباط حکم ا...و اجرایی قاطع بر پایه مذهبمان قضات شایسته ای داریم. اینک که دیری از آن گفتگو می گذرد، از شما می پرسم آیا در لحظه ای که اولین مجرم را با آن همه مدارک آشکار و اعترافات گرفتید، باور می کردید که باطن پرونده پس از چند ماه به جای حکم قاضی، به وسیله کارشناسان مختومه و به امضای قاضی برسد؟! و عموم پچ پچ کنند که گویا تهدید آقای کروبی که فرمودند من نمی خواستم آن آقا را افشا سازم، ولی کاری کردند که مجبورم ساختند، به ثمر نشسته است. بسیار خوب، اکنون که حضرتتان در فضایی بدو دشمنان بسیار با قضات خوبتان شروع به کار فرموده اید، این گوی و این میدان و این شما و این مردم منتظر، بگردید تا مردم هم بگردند، تا ببینیم خرابیها از ناحیه حکم و حکام بوده است یا مردمی چنین نازنین.



تقاضایی هم از حضرتتان دارم، شما که برای احقاق حقوق دولتها از مردم به همه ادارات دولتی نمایندگی های جلادانه ای داده اید، بیایید برای یک بار در مبارزه با رانت خواران هم به صاحبان انقلاب، نمایندگی دست دومی لطف فرمایید و از حوزه و دانشگاه و بازار بخواهید نمایندگانی را برای نظارت بر این امر معرفی کنند. زیرا در کشوری که روزنامه ای قانونی می نویسد فلانی جهت پیشگیری از اتهامات بعدی، دارایی خود را پیش از اشتغال جدید، 25 میلیارد تومان اعلام کرده یعنی ثروتی که در حکومت گذشته فقط منحصر به خاندان سلطنت بوده است، جامعه متلاطم می گردد و آنگاه که روزنامه دیگری همه چیز را تکذیب می کند، تکذیبش جامعه را از قوانین و رسانه ها مایوس می سازد.



حضرت آیت ا... محض خدا بیایید برای یکبار میزگردی حقیقی بسازید و محاکمه دو روزنامه نگار را در میزگرد تلویزیونی به عهده مردم بگذارید، زیرا محاکمات گنگ و نمایشی و وکلای تسخیری، مردم را به ستوه آورده است، چه، در اسلام علی بزرگترین خیانت اینست که مردم نفهمند که علی مظلوم است یا معاویه و به همین لطافتها بود که نامه را لبه تیغ نام نهاده اند. و بر این باورند که حضرتتان پا بر لبه تیغ و پل صراطی که می شناسید، نهاده اید. و لاحول ولا قوه الا بالله.

متن پیام تاریخی حضرت امام خمینی(ره) به گورباچف

    نظر
 

به مناسبت سالگرد نامه تاریخی امام خمینی(ره) به میخائیل گورباچف
امام خمینی خطاب به گورباچف: پناه ‌بردن به غرب دردی از جوامع دوا نمی‌کند
در دی ماه سال 1367 در پی تحولاتی که با روی کار آمدن گورباچف در جهان کمونیسم به وجود آمد، امام خمینی (ره) هیأتی را به سرپرستی آیت الله جوادی آملی به مسکو اعزام داشتند تا پیام کتبی ایشان را به گورباچف ارائه دهند.
متن کامل این نامه تاریخی به این شرح است :

بسم الله الرحمن الرحیم

جناب آقای گورباچف صدر هیأت رئیسه اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی

با امید خوشبختی و سعادت  برای شما و ملت شوروی از آنجا که پس از روی کار آمدن شما چنین احساس می شود که جناب عالی در تحصیل حوادث سیاسی جهان خصوصا در رابطه با مسائل شوروی در دور جدیدی از بازنگری و تحول و برخورد قرار گرفته اید و جسارت و گستاخی شما در برخورد با واقعیات جهان چه بسا منشا تحولات و موجب به هم خوردن معادلات فعلی حاکم بر جهان گردد، لازم دیدم نکاتی را یادآور شوم هر چند ممکن است حیطه تفکر و تصمیمات جدید شما تنها روشی برای حل معضلات حزبی و در کنار آن حل پاره ای از مشکلات مردمتان باشد ولی به همین اندازه هم شهامت تجدید نظر در مورد مکتبی که سالیان سال فرزندان انقلابی جهان را در حصارهای آهنین زندانی نموده بود، قابل ستایش است و اگر به فراتر از این مقدار فکر می کنید اولین مسئله ای که مطمئنا باعث موفقیت شما خواهد شد این است سیاست اسلاف خود دایر بر خدا زدایی و دین زدایی از جامعه که تحقیقا بزرگترین و بالا ترین ضربه را بر پیکر مردم کشور شوروی وارد کرده است، تجدید نظر نمایید و بدانید که برخورد واقعی با قضایای جهان جز از این طریق میسر نیست.

 


از شما می خواهم درباره اسلام به صورت جدی تحقیق و تفحص کنید و این نه به خاطر نیاز اسلام و مسلمین به شما، که به جهت  ارزشهای والا و جهان شمول اسلام است که می تواند وسیله راحتی و نجات همه ملتها باشد و گره مشکلات اساسی بشریت را باز نماید.
 
البته ممکن است از شیوه های نا صحیح و عملکردهای غلط قدرتمندان پیشین کمونیسم در زمینه اقتصاد، باغ سبز دنیای غرب را بنماید ولی حقیقت جای دیگر است. " شما اگر بخواهید در این مقطع تنها گره های کور اقتصادی سوسیالیسم و کمونیسم را با پناه بردن به کانون سرمایه داری غرب حل کنید نه تنها دردی از جامعه خویش را دوا نکرده اید که دیگران باید بیایند و اشتباهات شما را جبران کنند". چرا که امروز اگر مارکسیسم در روش های اقتصادی و اجتماعی به بن بست رسیده است دنیای غرب هم در همین مسائل - البته به شکل دیگر- و نیز در مسائل دیگر گرفتار حادثه است.

جناب آقای گورباچف!
باید به حقیقت رو آورد؛ مشکل اصلی کشور شما مسأله مالکیت و اقتصاد و آزادی نیست. مشکل شما عدم اعتقاد واقعی به خداست، همان مشکلی که غرب را هم به ابتذال و بن بست کشیده و یا خواهد کشید. مشکل اصلی شما مبارزه طولانی و بیهوده با خدا و مبدا هستی و آفرینش است.

جناب آقای گورباچف!
برای همه روشن است که از این پس کمونیسم را باید در موزه های تاریخ سیاسی جهان جستجو کرد، چرا که مارکسیسم جوابگوی هیچ نیازی از نیازهای واقعی انسان نیست چرا که مکتبی است مادی و با مادیت نمی توان بشریت را از بحران عدم اعتقاد به معنویت که اساسی ترین درد جامعه بشری در غرب و شرق است، به در آورد.

حضرت آقای گورباچف!
ممکن است شما اثباتا در بعضی جهات به مارکسیسم پشت نکرده باشید و از این پس هم در مصاحبه ها اعتقاد کامل خودتان را به آن ابراز کنید، ولی خود می دانید که ثبوتا این گونه نیست. رهبر چین اولین ضربه را به کمونیسم زد و شما دومین و علی الظاهر آخرین ضربه را بر پیکر آن نواختید.

 امروز دیگر چیزی با نام کمونیسم در جهان نداریم ولی از شما جدا می خواهم که در شکستن دیوارهای خیالات مارکسیسم، گرفتار زندان غرب و شیطان بزرگ نشوید؛ امیدوارم افتخار واقعی این مطلب را پیدا کنید که آخرین لایه های پوسیده هفتاد سال کژی جهان کمونیسم را از چهره تاریخ و کشور خود بزدایید.

امروز دیگردولت های همسو با شما که دلشان برای  وطنشان و مردمشان می طپد، هرگز حاضر نخواهند شد بیش از این منافع زیرزمینی و رو زمینی کشورشان را برای اثبات موفقیت کمونیسم – که صدای شکستن استخوانهایش هم به گوش فرزندانشان رسیده است – مصرف کنند.

آقای گورباچف!
وقتی از گلدسته های مساجد بعضی از جمهوری های شما پس از هفتاد سال بانک الله اکبر و شهادت به رسالت حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلم به گوش رسید تمامی طرفداران اسلام ناب محمدی (ص) را از شوق به گریه انداخت، لذا لازم دانستم این موضوع را به شما گوشزد کنم که بار دیگر به دو جهان بینی مادی و الهی بیندیشید. مادیون معیار شناخت در جهان بینی خود را حس دانسته و چیزی که محسوس نباشد، از قلمرو علم بیرون می دانند و هستی را همتای ماده دانسته و چیزی را که ماده ندارد، موجود نمی دانند.

 


"شما اگر بخواهید در این مقطع تنها گره های کور اقتصادی سوسیالیسم و کمونیسم را با پناه بردن به کانون سرمایه داری غرب حل کنید نه تنها دردی از جامعه خویش را دوا نکرده اید که دیگران باید بیایند و اشتباهات شما را جبران کنند".
 
 
قهرا جهان غیب مانند وجود خداوند تعالی و وحی و نبوت و قیامت را یکسره افسانه می دانند. در حالی که معیار شناخت در جهان بینی الهی اعم از حس و عقل می باشد و چیزی که معقول باشد، داخل در قلمرو علم می باشد گرچه محسوس نباشد. لذا هستی اعم از غیب و شهادت است و چیزی که ماده ندارد می تواند موجود باشد و همانطور که موجود مادی به مجرد استناد دارد، شناخت حسی نیز به شناخت عقلی متکی است.

قرآن مجید اساس تفکر مادی را نقد می کند و به آنان که بر این پندارند که خدا نیست وگرنه دیده می شد ( لن نومن لک حتی نری الله جهرت) می فرماید: (لاندرکه الابصار و هو یدرک الابصار و هو الطیف الخبیر).

 از قرآن عزیز و کریم و استدلالات آن در موارد وحی و نبوت و قیامت بگذریم که از نظر شما اول بحث است. اصولا میل نداشتیم شما را در پیچ و تاب مسائل فلاسفه اسلامی بیندازیم. فقط به یکی دو مثال ساده و فطری و وجدانی که سیاسیون هم می توانند ازآن بهره ببرند بسنده می کنیم.

 این از بدیهیات است که ماده و جسم هرچه باشد از خود بی خبر است. یک مجسمه سنگی یا مجسمه مادی انسان هر طرف آن از طرف دیگرش محجوب است، در صورتی که به عیان می بینیم که انسان و حیوان از همه اطراف خود آگاه است؛ می داند کجاست، در محیطش چه می گذرد، در جهان چه غوغایی است؛  پس در حیوان و انسان چیز دیگری است که فوق ماده است و از عالم ماده جدا است و با مردن ماده نمی میرند و باقی است.

 انسان در فطرت خود هر کمالی را بطور مطلق می خواهد و شما خوب می دانید که انسان می خواهد قدرت مطلق جهان باشد و به هیچ قدرتی که ناقص است دل نبسته است؛  اگر عالم را در اختیار داشته باشد و گفته شود جهان دیگری هم هست فطرتا مایل است آن جهان را هم در اختیار داشته باشد. انسان هر اندازه دانشمند باشد و گفته شود علوم دیگری هم هست، فطرتا مایل است آن علوم را هم بیاموزد؛ پس قدرت مطلق و علم مطلق باید باشد تا آدمی دل به آن ببندد؛ آن خداوند متعال است که همه  به آن متوجهیم گرچه خود ندانیم، انسان می خواهد به حق مطلق برسد تا فانی در خدا شود. اصولا اشتیاق به زندگی ابدی در نهاد هر انسانی نشانه وجود جهان جاوید و مصون از مرگ است.

اگر جناب عالی میل داشته باشید در این زمینه ها تحقیق کنید می توانید دستور دهید که صاحبان این گونه علوم علاوه بر کتب فلاسفه غرب، در این زمینه ها به نوشته های فارابی و بوعلی سینا (رحمت الله علیهما) در حکمت منشا مراجعه کنند تا روشن شود که قانون علیت و معلولیت  که هر گونه شناختی بر آن استوار است، معقول است نه محسوس، و ادراک معانی کلی و نیز قوانین کلی که هرگونه استدلال بر آن تکیه دارد معقول است نه محسوس. و  نیز به کتابهای سهروردی (رحمت الله علیه) در حکمت اشراق مراجعه نموده و برای جنابعالی مشخص کنند که جسم هر موجود مادی دیگر، به نور صرف که منزه از حس می باشد نیازمند است و ادراک شهودی ذات انسان از حقیقت خویش مبرا از پدیده حسی است. و از اساتید بزرگ بخواهید تا به حکمت متعالیه صدر المتالهین (رضوان الله تعالی علیه و حشرت الله مع النبیین و الصالحین) مراجعه نمایند تا معلوم گردد که حقیقت علم همانا وجودی است مجرد از ماده و هرگونه اندیشه از ماده منزه است و به احکام ماده محکوم نخواهد شد.


وقتی از گلدسته های مساجد بعضی از جمهوری های شما پس از هفتاد سال بانک الله اکبر و شهادت به رسالت حضرت ختمی مرتبت صلی الله علیه و آله و سلم به گوش رسید تمامی طرفداران اسلام ناب محمدی (ص) را از شوق به گریه انداخت، لذا لازم دانستم این موضوع را به شما گوشزد کنم که بار دیگر به دو جهان بینی مادی و الهی بیندیشید
 
دیگر شما را خسته نمی کنم و از کتب عرفا و بخصوص محیی الدین بن عربی نام نمی برم که اگر خواستید از مباحث این بزرگ مرد مطلع گردید، تنی چند از خبرگان تیزهوش خود را که در این گونه مسائل قویا دست دارند، راهی قم گردانید تا پس از چند سالی با توکل به خدا از عمق لطیف باریکتر از موی منازل معرفت آگاه گردند که بدون این سفر آگاهی از آن امکان ندارد.

جناب آقای گورباچف!

اکنون بعد از ذکر این مسائل و مقدمات از شما می خواهم درباره اسلام به صورت جدی تحقیق و تفحص کنید و این نه به خاطر نیاز اسلام و مسلمین به شما، که به جهت  ارزشهای والا و جهان شمول اسلام است که می تواند وسیله راحتی و نجات همه ملتها باشد و گره مشکلات اساسی بشریت را باز نماید. نگرش جدی به اسلام ممکن است شما را برای همیشه از مساله افغانستان و مسائلی از این قبیل در جهان نجات دهد؛ ما مسلمانان جهان را مانند مسلمانان کشور خود دانسته و همیشه خود را در سرنوشت آنان شریک میدانیم.

با آزادی نسبی مراسم مذهبی در بعضی از جمهوری های شوروی، نشان دادید که دیگر اینگونه فکر نمی کنید که مذهب مخدر جامعه است. راستی مذهبی که ایران را در مقابل ابر قدرتها چون کوه استوار کرده است مخدر جامعه است؟! آیا مذهبی که طالب اجرای عدالت در جهان و خواهان آزادی انسان از قیود مادی و معنوی است مخدر جامعه است؟! آری مذهبی که وسیله شود تا سرمایه های مادی و معنوی کشورهای اسلامی و غیر اسلامی در اختیار ابر قدرتها و قدرتها قرار گیرد و بر سر مردم فریاد کشد که دین از سیاست جداست، مخدر جامعه است. ولی این دیگر مذهب واقعی نیست بلکه مذهبی است که مردم ما آن را مذهب آمریکایی می نامند.

در خاتمه صریحا اعلام می کنم که جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگترین و قدرتمندترین پایگاه جهان اسلام به راحتی می تواند خلا اعتقادی نظام شما را پر نماید و در هر صورت کشور ما همچون گذشته به حسن همجواری و روابط متقابل معتقد است و آن را محترم می شمارد.

و السلام علی من اتبع الهدی

                           روح الله الموسوی الخمینی


کفران - شعری از محمد کاظم کاظمی

    نظر
هنر و ادبیات انقلاب
کیست برخیزد از این دشت‌ِ معطّل در برف‌؟
می‌دَوَد خون‌ِ کسی آن سوی‌ِ جنگل در برف‌
کیست برخیزد و این مویة مدفون از کیست‌؟
بوی کم‌بختی ما می‌دهد، این خون از کیست‌؟
کیست برخیزد و در جوش‌، چه می‌بینم‌؟ آه‌!
خون‌ِ معصوم سیاووش‌، چه می‌بینم‌؟ آه‌!
دست‌ِ امدادِ که بود این‌سوی پَرچین واماند؟
این خدا کیست که در خوان‌ِ نخستین واماند؟
q
برف‌، چشمی به سفیدی زد و تابستان باخت‌
این خدا کیست که در معرکة شیطان باخت‌؟
این خدا کیست که داغی به جبینش زده‌اند؟
کودکان با فن اوّل به زمینش زده‌اند
این که تب نامده تشویش اجل دارد، کیست‌؟
بعد یک عمر طبابت سرِ کَل دارد، کیست‌؟
کیست این حکم پذیرفته و محکم نشده‌
از جمادی و نما مُرده و آدم نشده‌
این خدا کیست که یخ‌بستة دیروزان است‌؟
این خدا کیست‌؟ همان بندة دیروزان است‌
گفت‌; اینک منم آهنگ خدایی کرده‌
و به کارِ دو جهان کارگشایی کرده‌
q
برف‌، چشمی به سفیدی زد و تابستان باخت‌
باد با نحوِ دگر کوبید، کشتیبان باخت‌
آخر از حنجرة دیو، دَمی نو برخاست‌
نفسی تازه نکردیم‌، غمی نو برخاست‌
خوشه‌ها بذر مصیبت به دروگر دادند
غوزه‌ها پنبه ندادند که اخگر دادند
کوه‌، خرپشته شد و ریگ شد و ارزن شد
نیزه شمشیر شد و دشنه شد و سوزن شد
مهلتی تا گذر از جنگل و یخ باقی بود
با گرانخوابی ما مهلت جان‌کندن شد
عجب این نیست که آتش به خموشی بکشد
عجب این است که آتش گُل‌ِ پیراهن شد
آنچه تا دیروز، خونخواه سیاووشان بود،
دست ما بود که آویختة گردن شد
بنده را یک دو نفر یک دو نفس رو دادند
تکیه بر تخت‌ِ خدایی زد و... اهریمن شد
این‌چنین بود که شب تازه نشد، خوابش برد
پشت‌ِ دیوار خداوندی خود خوابش برد
این‌چنین بود که برف آمد و جنگل یخ بست‌
دست‌ها پشت درختان معطّل یخ بست‌
q
حق‌ّ ما بوده‌است پوسیدن و پامال شدن‌
در زبان‌بازی آتش‌دهنان لال شدن‌
حق‌ّ ما بوده‌است داغی به جبین خوردن‌ها
با همان ضربة اوّل به زمین‌خوردن‌ها
ما همانیم که تیغی به تغاری دادیم‌
نقدِ یک عمر مشقّت به قماری دادیم‌
و همانی که به اورنگ خدایی دل بست‌
رخنة بندِ گران‌ساخته را با گِل بست‌
کعبه را پشت خداوندی خود گُم کردیم‌
منبری در نظر آمد شب و هیزم کردیم‌
برف و یخ‌بستگی برکه و شب سخت آمد
و به خاکسترِ جامانده تیمّم کردیم‌
پدران پاره‌زمینی پی معبد هشتند
ما شکم‌باختگان مزرع گندم کردیم‌
آنچه اینک جگر طایفه را می‌سوزد،
مُزدِ زهری است که در کاسة مردم کردیم‌
الغرض هرچه در این عرصه رسن پیدا شد
دیگران دام‌، ولی ما و شما دُم کردیم‌
درگرفت آتش عصیان قرون ما را نیز
مرده‌مان زنده‌نشد، کُشت مسیحا را نیز
نیمه‌شب خیل گراز آمد و شب‌پا را برد
این کَرَت نیل نه فرعون‌، که موسا را برد
عاقبت گاو طلا شیر بلا داد این‌جا
خمرة زر، می تسلیم به ما داد این‌جا
شهد گُل کرد و تشهّد به فراموشی رفت‌
نستعین آمد و نعبد به فراموشی رفت‌
زد یقین غوطه به تحقیق و شک آمد بیرون‌
سوخت قُقْنوس و از آن تِک‌تِکک آمد بیرون‌
پهلوان دود شد و حلقة نقّالی ماند
رود از درّة دیگر رفت‌، پل خالی ماند
اینک از قامت ما دست درازی مانده‌
و از آن قلعه که دیدی‌، درِ بازی مانده‌
جگری نیست که داغی بنشیند بر آن‌
و کلوخی که کلاغی بنیشیند بر آن‌
حرف‌ناگفته و لب‌دوخته ماییم‌، ای قوم‌!
آش ناخورده‌، دهن سوخته ماییم‌، ای قوم‌!
صف به صف قبله ندانسته و قامت بسته‌
گاو ناکُشته و امّید کرامت بسته‌
پدران پاره‌زمینی پی معبد هشتند
پسران میوة ممنوعه در آن می‌کشتند
حق‌ّ ما بوده‌است داغی به‌جبین‌خوردن‌ها
با همان ضربة اوّل به‌زمین‌خوردن‌ها
حق‌ّ ما بوده‌است پوسیدن و پامال شدن‌
سیصدوچاردهم بودن و دجّال شدن‌
q
برف‌، چشمی به سفیدی زد و تابستان باخت‌
یک نفر آن سوی‌ِ تسلیم درختان جان باخت‌
دست ما ماند و چه دستی‌، که کم از هیزم نیست‌
و امیدی که به سنگ است و به این مردم‌، نیست‌
محرمان‌، «باید» شان سیلی «شاید» خورده‌
و عمل‌، قفل‌ِ «اگر مرد بیاید...» خورده‌
عابد و زاهد و شبخیز و مسلمانایند
شیرِ بی‌یال و دُم و اشکم مولانایند
همه دلبستة دینار که دین آردشان‌
جن‌ّ و انس دو جهان زیر نگین آردشان‌
اندرون هر یکی از معرفتی پُر دارند
سر به یک ـ بی‌ادبی می‌شود ـ آخور دارند
یخ‌ِ این برکه به دریا برسد، نیست عجب‌
سامری از پی موسا برسد، نیست عجب‌
ترسم آن روز که از قلّه فرودآید مرد
سیصدوسیزده آدم نتوان پیدا کرد
ترسم آن روز که مردان‌ِ سرانجام آیند،
این جماعت همه با بقچة حمّام آیند
q
برف‌، چشمی به سفیدی زد و خون‌ها یخ بست‌
قوم را شوق‌ِ خدایی به درِ دوزخ بست‌
ای بسا دست که این گونه معطّل گشته‌
و بسا سکّه که خوابیده و ناچَل گشته‌
دیگر این خم نه بر ابروست‌، که بر پیکر ماست‌
دیگر این تیغ نه در پنجه‌، که زیر سر ماست‌
مردِ خود باش‌، قفاخورده تناور شده‌است‌
این دروغی است که لج کرده و باور شده‌است‌
اژدهایی است که آتش‌به‌دهن می‌خیزد
سومناتی است که محمودشکن می‌خیزد
آه‌، ای «لا»ی برافروخته‌! «الاّ »یت کو؟
آی هارون‌ِ نفس‌باخته‌! موسایت کو؟
کمری راست کن‌، آهنگ‌ِ رسایی طلبت‌
بینوا بندگکی باش‌، خدایی طلبت‌
مردِ خود باش که هنگامة استقبال است‌
سیصدوسیزده آیینه و یک تمثال است‌
سیصدوسیزده آیینه و یک تمثال است‌
مردِ خود باش که هنگامة استقبال است‌

علماء متهتک و جهلاء متنسک _ مسلم نادعلی زاده

    نظر

از جمله فروع دین که شیعه به آن اعتقاد دارد دو اصل تولی و تبری است. تولی یعنی نزدیکی و اعلام دوستی با دوستان خدا و تبری یعنی ابراز برائت و دوری و اجتناب از دشمنان پروردگار. بر هیچ خردمند آگاهی پوشیده نیست که بید با اندیشه ها و آری گوناگون مرزبندی داشت فلذا بر مومنین واجب است با گروههایی اظهار دوستی کنند و با گروههایی دیگر ابراز مخالفت و تنفر و عدم مرافقت.

معتقدین به اسلام ناب محمدی (ص) نه تنها با دشمنان دین و قرآن آشکارا مرزبندی می کنند بلکه پیوسته نسبت به دو گروه دیگر که در درون جامعه اسلامی و با ظاهر دینی به ترویج اسلام آمریکیی مشغولند مرزهای مشخصی دارند ین دو گروه متحجرین و متجددینند که قصد دارم به لطف الهی در ین نوشتار به روشنگری پیرامون ین دو گروه بپردازم باشد که مورد قبول درگاه حضرت حق جل و علا قرار گیرد.

متجددین کسانی هستند که دخالت دین را در امور اجتماعی محدود می انگارند و آموزه های دینی را مختص به یک سلسه عبادات فردی و صوفیانه می شمارند. از انبیا و اولیا شخصیتهای فرا انسانی و غیر قابل دسترس می سازند که دیگر انسانها نمی توانند آنها را الگو قرار دهند . در عوض غرب را مدینه فاضله می دانند و در برابر اندیشه های شیطانی لیبرالهای مفسد فی الارض متحیر و مبهوت می مانند .

در بینش اینان تعدد قرائات از آموزه های دینی نه تنها مذموم نیست بلکه لازم و اجتناب ناپذیر است و در پرتو همین فهم ناقص معتقدند که دین را بید چنان تفسیر کرد که هیچ خللی به آموزه های عصر نوین وارد نسازد . اگر از اصلاح سخن می گویند جز افساد به بار نمی آورند و اگر از آزادی می نویسند بی بند و باری را ترویج می دهند .

تساهل و تسامح در اجری احکام دین و بی تفاوتی نسبت به پیمال شدن ارزشهای اسلامی از دیگر ویژگیهای ریج و غلط ین گروه است که ضرورت مرزبندی با چنین تفکری را دو چندان می کند . هرگاه غیرتمندی اندیشه های مسموم ین نحله را بر نتابد به تعصب و کج اندیشی متهم می شود و چنانچه اعتراض خود را استمرار بخشد به خشونت طلبی و فاشیسم منتسب می گردد . اگر در جشنها و مراسم گوناگون برخلاف دستورات صریح اسلام رقص و پی کوبی و اختلاط شرم آور دختران و پسران جوان و به سخره گرفتن ارزشهای دینی صورت پذیرد هیچ گونه واکنشی را از ینان برنمی انگیزد و بلکه آن را از دستاوردهای چندین ساله خود می شمارند. امروز بیش از هر زمان دیگری برجوانان مسلمان لازم است که مرز های خود را با ین طیف خطرناک در جامعه اسلامی روشن کنند و صد البته گروه دیگر را از یاد نبرند . آنانی که از اسلام و دین فهمی طالبانی و متحجرانه دارند در مقابل هر گونه تحول و نوآوری می یستند و دین را چونان مغزهای خشک و انعطاف ناپذیر خود وارونه جلوه می دهند . اسلامسشان اسلام سازشی و تسلیم و زرو زورو تزویر است . با سرمیه داران زالو صفت و مرفهین بی درد سر در یک آخور دارند و توده محروم و مستضعف جامعه را به فراموشی سپرده اند .

جای بسی تاسف است که ردپی نفوذ فوق العاده ی ین گروه در میان خواص طرفدار حق و حوزه های علمی و فقهی دیده می شود و البته شید ظاهر الصلاح بودن و پیشانی های پینه بسته و ولا الضالین های غلیظ در ین امر حزن انگیز بی تاثیر نبوده است . بخشی از ینان سارقان لباس رسول اللهند و ریاکارانه و متظاهرانه خود را در زمره پیشویان حق جی می دهند. چنانچه آنان را عالم بدانیم عالمانی هستند که عهد خدا را نقض کرده اند و بر سیری شکمبارگان و گرسنگی مظلومان و محرومان ساکت نشسته اند . اگر نقشی در انقلاب داشته اند اکنون در روحشان انقلابی دیگر صورت گرفته و اگر با اصلاح انحرافات از اصول انقلاب مخالفت می کنند ناشی از بی اعتقادیشان نسبت به یکی از چهار اصل استقلال آزادی و جمهوریت و اسلامیت است پیوسته در فهم غلطشان از انقلاب اسلامی در جا می زنند و همچنان پس از دو دهه با انقلاب دوم که به تیید امام امت رسید مشکلی دارند و مخالفت می کنند .

انحصار طلبانی قدرت طلب و محافظه کارانی نوستیزند که هر گونه تفکر مخالف خود را به ضدیت با دین و پیامبر (ص) متهم می کنند و سرمیه داران کثیف و غارتگران بیت المال را در زمره نزدیکان خود گرد می آورند ولیت پذیری آنان تنها زمانی گل می کند که مخالفینشان آسیب ببینند و چنانچه رهبری عظیم الشان برخی مطبوعات را پیگاه دشمن بنامند از توقیف یک شبه ی مطبوعات ابیی ندارند و هر گونه هزینه ی را متحمل می شوند ولی آنجا که پی خود و اطرافیانشان در میان است به بهانه های مختلف و ادهای متعدد مطالبات رهبری نظام را مبنی بر مبارزه ی بی امان با فقر و فساد و تبعیض و رفاه طلبی مسئولان و مقابله با دانه درشت های اقتصادی چند سال مسکوت می گذارند و از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کنند.بر طبق اندیشه های منفور این گروه اگر در بلاد اسلامی هر روز صدها نفر به خاک و خون کشیده شوند و قتل عام گردند تنها به جرم اهل سنت بودن سزاوار نام شهید نیز نیستند ولی اگر در یک فیلم سینمایی یا در یک گوشه کشور به یکی از مظاهر دینی شبه اهانتی صورت گیرد فریاد وا اسلامیشان گوش فلک را کر می کند که خدا کند لا اقل این واکنش ها ناشی از حاکمیت تفکر سیاسی بر ذهن نا منصف آقیان نباشد ینان بیست و پنج سال است که به بهانه حفظ امنیت جانی در حصار محافظین و در ورای شیشه های دودی خودروهای گران قیمت از مردم بریده اند و شاید می خواهند شوکت اسلام و مسلمین را به رخ دشمنان و منافقان بکشند مردم در نظرگاه ین گروه عده ی سرمایه دار خدا نشناس و شمال شهر نشین مرفهند و در ذهن و عملشان اعتراض و انزجاری نسبت به گسترش شکاف طبقاتی و تبدیل ین شکاف به خندقی عبور ناپذیر دیده نمی شود.

این دو گروه حزب شیطانند و حزب خدا را با حزب شیطان چه کار؟

اللهم العن الذین قصموا ظهر رسولک : علما متهتک و جهلا متنسک

اللهم العن العصابه التی جاهدت الحسین (ع) و شیعت و بیعت و تابعت علی قتله

الذین اسرجت و الجمت و تنقبت لقتال آل رسول الله (ص) و الممهدین لهم بالتمکین من قتال آل رسول الله (ص)